Gard'ım Düşük

Ölümün tılsımı var elimde. Günlerden bir morphy günü ve ben selam çakıyorum göğün göğsünden. Kaotiğim son zamanlarda ve yıllar önceki bir pasaj dilimde.

" Mantıklı gelen intiharlarım var benim . Sebepsiz ölmüyorum ki kendi dünyamda."

Benim dünyamda zalimler de yok mazlumlar da.

İç geçiriyorum kendime ve ben su üstünde yürüyebiliyorum. Su hayattır bilir misiniz oysa ben yanıyorum. Aklım Hemen feridundüzağaç'a gidiyor ve açıyorum Alev Alev şarkısını. Anlamı çok çok büyüktür bu şarkının benim için. Her ahengime  renktir ve her daim raks eder benimle. Dünya aheste şu anda ağaçlar bile salıncaklı.

Diyor ya şarkıda

"KENDİMİ KAYBEDİYORKEN OLMAKTAN KORKTUĞUM YERDEYİM! SENDEYİM!"

Ne kadar da derin değil mi?

Sahi ben olmak istediğim yerde miyim ?

Öyle malayani konuşmuyorum ki. Haz peşinde koşuyorum yani. Bilgi benim haz'zım ve belki put'um. Sanmıyorum ki bilmediğime tapıyorum. Yaptığımı ben bilerek yapıyorum ve dahi ben bile bile yanıyorum.

Bildikçe haz alıyorum ve haz alıyorum ben bilgilendikçe...

Koşacak gücü de bulamıyorum kendimde ve muhtemel ara renk olamayacak kadar aromatiğim.

Hee birde korkağım ben. Kendime bir bilet dahi kesemeyecek kadar. Duvarına yaklaşamayacak kadar.

İçimden geçti böyle söylemek .

Geldiğinizce gelebilirim derdim hep ve biliyorum ki tuttuğunuz kadar bırakmayacağım.

Öyle ise azrail ile olan mektubuma geçiyorum .

Ruhumu satamayacak kadar da beceriksizim.

Toplumsal bir acı içimde. Göğsümde ise onun bakışlar korusu. Anısı ise sahte, kelimeleri bir tiyatro  aklımda ise büyük bir sahne. He ayrıca Kelimelerim hem kedi hem faredir bilesiniz.

Dinlemek sıkıcıdır galiba, sanırım, eminim ve bilmiyorum .

Ve bir Mayıs günü morphy'i selamlıyorum.

Göğün göğsündeyim gardım düşük

bir adım bekliyorum... [05.05.2021] [İ.G]